Van binnenuit: mijn vader Toon Schoenmakers
De maand april beleef ik ieder jaar sinds het overlijden van mijn vader, anders dan daarvoor. Sinds het jaar 2008 herbeleef ik iedere dag van deze maand tot en met de dag van zijn uitvaart. Zo zijn wij zondag 30 maart voor de laatste keer (alleen wisten wij dat toen nog niet) met ons allen uit eten gegaan, als het gezin Schoenmakers. Woensdag 2 april werd mijn vader ineens door helse pijnen getroffen. Direct is hij naar het ziekenhuis gebracht. De dag daarna bleek dat zijn aorta inwendig was gesprongen en er niets meer aan te doen was. Het was aandoenlijk toen wij dit bericht hoorden, hij de hand van mijn moeder vastpakte en tegen haar zei: “nu raak je mij echt kwijt.”
Pa kwam naar huis om thuis te sterven. Op mijn verjaardag hebben we nog samen wat verse aardbeien gegeten en gaf hij mij nog een zoen. Hij maakte nog grapjes. Op zaterdag 19 april verslechterde zijn toestand aanzienlijk. Hij sliep meer, gleed steeds verder weg. Mijn moeder vroeg mij om te blijven, ze wilde graag deze laatste periode met pa samen beleven. Ik sliep tegenover mijn vader in de woonkamer. Of althans wat je slapen kunt noemen, ik was veel wakker en zat dan met mijn hand in de zijne aan zijn bed. Soms keuvelde hij onverstaanbaar tegen mij. Ik heb het geïnterpreteerd als zijnde dat hij nog zoveel wilde vertellen. De laatste avond heb ik veel aan hem verteld. Waar ik trots en dankbaar voor was, maar ook wat ik minder leuk aan hem vond. Soms keek hij mij aan en zag ik af en toe de twinkeling nog in zijn ogen.
De volgende dag heb ik tegen hem gezegd dat mijn moeder hem nu toch echt minder aantrekkelijk vond met zijn stoppelbaard. Zijn mondhoeken krulden omhoog. Ik heb hem toen voor de eerste en laatste keer geschoren. Ik zag het ongeduld in zijn ogen omdat het allemaal te lang duurde en hij er moe van werd. Samen met de verpleging heb ik hem gewassen en een schone pyjama aangetrokken. In de middag merkte ik aan mijzelf dat ik onrustig werd. Ik bleef in zijn buurt. Om 16.10 uur zag ik de kleur van zijn gezicht veranderen. Het leek alsof de ziel, via zijn hoofd uit zijn lichaam steeg. Snel heb ik mijn moeder geroepen. Ze pakte zijn hand en riep zijn naam. Nog één keer sloeg hij zijn ogen naar haar op. Zijn grote liefde ging hij nu echt verlaten. Op donderdag 24 april 2008 om 16.30 uur overleed mijn vader. Thuis, in zijn vertrouwde omgeving.
Aangezien eten voor ons als gezin een belangrijke en sociale aangelegenheid is, hebben wij die avond nog één keer als gezin samen gegeten. Mijn moeder, zus, broer en ik zaten rondom mijn vader die in zijn bed lag. Daarna kwamen zijn zussen om thuis afscheid van hem te nemen. Hierna werd mijn vader overgebracht naar het uitvaartcentrum. Mijn moeder kon het niet aan om hem thuis te houden, jammer, maar wij respecteerden haar keuze. Zijn afscheidsdienst hebben wij met elkaar voorbereid.
Op dinsdag 29 april hebben wij een mooi en persoonlijk afscheid gehouden. De kerkdienst bestond uit de psalmen, gedichten en teksten die wij zelf hadden uitgekozen en geschreven. Het koor zong de muziekstukken waar mijn vader altijd naar luisterde. Daarna hebben wij hem naar de begraafplaats begeleid, waarbij wij, als gezin, hem in zijn graf hebben laten dalen aan de touwen. Samen hebben wij zijn lichaam letterlijk teruggegeven aan de natuur. Maar wat voor altijd bij ons blijft zijn de herinneringen, die talrijk en waardevol zijn.
Lieve pa, voor altijd in mijn hart.
Jouw Wiepske, Carin.