Dag lieve mam
Vandaag is het alweer 5 jaar geleden dat jij overleed. Je bent slechts 5 weken ziek geweest en wist dat je niet meer beter zou worden. Je hebt dan ook voor jezelf de beslissing genomen, tot hier en niet verder. Ik heb veel bewondering voor jouw dapperheid en geloof in het feit dat de dood je weer samenbracht met pa. Je miste hem zo, hij was jouw grote liefde die je drie jaar daarvoor verloor. Ik hoop dat jullie nu samenzijn.
Mam, je had al vertrouwen in mij, voordat ik geboren werd. Alle keuzes die ik gemaakt heb in mijn leven, heb je altijd gesteund. Zelfs als jij het er niet (volledig) mee eens was, heb je dat niet laten blijken. Zoals je altijd zei: “het is jouw leven, jouw verantwoordelijkheid. Verwacht alleen niet dat wij jouw problemen oplossen.”
Mam, ik mis onze etentjes. Jij kookte altijd zo lekker voor ons. Een drie gangen menu. Je befaamde soepen, verse groentes en heerlijk vlees of vis. En als laatste zelf gemaakte toetjes. Uren konden wij als gezin tafelen, waarbij alles bespreekbaar was en er veel gelachen werd. Iedereen kon altijd aanschuiven, geen probleem. “Je hebt nooit te weinig om te delen.”
Mam, ik mis je vrolijke noot. Zoals je kon inspreken op mijn voicemail. “Ja mam hier, bel me even terug als je tijd hebt. Hier alles goed. Toedeloei.” Of als je mij voorstelde aan iemand: “dit is onze jongste dochter en de meest ondeugende.” Ik mis het samen winkelen. De hele dag slenteren. Lekker lunchen en ’s avonds samen koken en eten. Onze gesprekken hadden diepgang, waren open en eerlijk. We hebben alles besproken. Jouw laatste woorden waren dan ook, toen ik echt afscheid van je moest nemen: “het is goed zo, alles is gezegd. Dag lieverd, het gaat je goed.”
Mam, samen hebben wij jouw afscheid voorbereid. Jouw uitvaart is de eerste uitvaart die ik professioneel heb begeleid. Niet makkelijk, maar ja, wie kan het dan ook beter doen? Jij hebt je eigen rouwkaart met je kleindochter ontworpen en samen hebben wij de tekst geschreven. We hebben de afscheidsdienst samengesteld en de muziekstukken uitgekozen. Ik kijk daar nog altijd heel goed op terug.
Twee weken voor je overlijden, schoof je jouw trouwring van jouw ringvinger. Je gaf het aan mij en zei: “deze ring is voor jou. Zie het als symbool voor onze verbondenheid en de liefde die ik altijd voor je gevoeld hebt. Ik hoop dat je deze ring na mijn overlijden zo nu en dan wil dragen en nog eens aan mij denkt.” Lieve mam, ik draag jouw ring heel vaak, vooral als ik aan het werk ben. En dan hoop ik dat je vanaf boven met mij meekijkt en denkt: “dat is mijn jongste dochter en wat ben ik trots op haar.”
Dag lieve mam, voor altijd in mijn hart!