't Huisje
Ik zit onder de veranda als de stortbui losbarst. Loodrecht komen de druppels in grote aantallen naar beneden. Even later een flitslicht, daarna de donder. Ook de wind trekt iets aan. Ik voel de koelere lucht op mijn huid. Ik kan hier zo van genieten. Een zomerse bui. Ik ben buiten en wordt niet nat. Ik hoor de regen op het dak van de veranda kletteren.
Het brengt mij terug naar de zomers die wij doorbrachten in ons zomerhuisje. Door mijn vader gebouwd op een eiland dat omringt is met water. We hadden geen elektra of warm water. Tegenwoordig noemen we dat, duurzaam. Mijn moeder kookte op een gasfornuis aangesloten op een gasfles. De koelkast koelde op petroleum. De olielampen zorgden voor licht in het donker. Als we wilden wassen of het toilet doorspoelen moesten we bij de waterpomp water halen. Als het koud was, trokken we warme kleren aan. En: geen telefoon of televisie. Nee, wij vermaakten ons met het bouwen van hutten, wandeltochten door de natuur om wild te spotten, spelletjes doen, lezen, zwemmen en lekker luieren.
We hadden twee roeiboten hierdoor konden we overal aanleggen waar we wilden. Iedere dag ging ik zwemmen hoe koud het water ook was. Na het afdrogen lekker, in wat we nu een huispak noemen, kruipen in mijn slaapzak en op de bank onder de veranda mij verdiepen in de strips en spannende boeken. Ook toen kon ik al genieten als ik dan lekker warm lag en de regen tikte op het dak. Ik denk hieraan nu terug. Het was het paradijs op aarde. Ons duurzaam huisje op het eiland.